Sanal Gerçeklik Uygulamasının İç Mimarlık Mesleğine Adaptasyonu ve Etkisi
DOI:
https://doi.org/10.53463/inda.20240274Anahtar Kelimeler:
Sanal gerçeklik- iç mimarlık- artırılmış gerçeklik- iç mekanda algı- tasarım süreciÖzet
Dijital tasarım projeleri ve teknolojinin ilerlemesi, tasarım alanlarının tamamını etkilediği gibi iç mimarlık alanınıda etkilemektedir. Geleneksel yöntemlerle sunulan projelerin hata oranlarını ve müşteri memnuniyeti düşmüştür. Teknolojinin ilerlemesiyle değişik sunum tarzı ve pratik çözüm önerileri arayan tasarımcılar yeni arayışlara girmişlerdir. Sanal gerçekliğin sağlık, eğlence ve benzeri birçok alanda kullanıldığı gibi iç mimarlık alanında da kullanılmaya başlanmıştır. Bu nedenle mimarlık, iç mimarlık ve diğer alanlarda proje sunumlarında tasarımı nitelikli hale getirmek hız kazanmak için sanal gerçekliğin kullanıldığı görülmektedir. Bu makale kapsamında, sanal gerçeklik teknolojisinin tasarım süreçlerindeki faydaları üzerinde durulmaktadır. Tasarımın doğrudan ifade edilememesi ve beklenen fiziksel sonuçların elde edilememesi gibi sorunlar, sanal gerçeklik sayesinde minimize edilmektedir. Proje, renk, oran, doku ve malzeme kontrolü gibi unsurları sanal ortamda deneyimleyerek, müşteri memnuniyetini artırmayı ve aynı zamanda zaman ile maliyet tasarrufu sağlamayı amaçlamaktadır. Sanal gerçeklik, tasarımın görselleştirilmesine olanak tanırken, kullanıcıların projeyi daha iyi anlamalarına ve potansiyel sorunları erken aşamada tespit etmelerine yardımcı olmaktadır.
İndirmeler
Referanslar
Aydınöz, A. (1995). Batılılaşma sürecinde Türk mimarlığı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi, Güzel Sanatlar Fakültesi Yayınları.
Balamir, A. (1985). Mimarlık söyleminin değişimi ve eğitim programları. Mimarlık Dergisi, 85(5), 9-15, Ankara. Erişim adresi: http://dergi.mo.org.tr/dergiler/4/524/7674.pdf.
Bardak S. (2007). İç mimarlık eğitiminde bilgisayar destekli tasarımın yeri ve sorunları (Yüksek Lisans Tezi). Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, İstanbul.
Brooker, G. ve Stone, S. (2011). İç mekan tasarımı nedir?, ISBN:978-9944- 757-40-9, İstanbul: YEM Yayınevi.
Campbell, N. ve Seebohm, C. (1992). Elsie De Wolfe: Dekoratif bir yaşam, (1rd ed.). Newyork: A Panache Press Book.
Chaos. (2024, 5 Ocak). 3D görselleştirme teknolojisinde dünya lideri. Erişim adresi: https://www.chaos.com/about.
Ching, Francis. D. K. (2004). İç mekân tasarımı resimli, ISBN:975-8599-37-2, İstanbul: YEM Yayınevi.
Ching, Francis D. K. (2006). İç mekân tasarımı - resimli, 2.Basım, İstanbul: Yem Yayınları.
Coates, G. (2005). Program from ınvisible site a virtual she, a multimedia performance work presented by george coates performance works, San Francisco, CA.
Çelik, G. G. (2008). İç mimarlık eğitim programlarının, karşılaştırmalı analizine yönelik bir çalışma. (Yüksek Lisans Tezi) Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
Demirbaş, Ö. O. (2012). İç mimarlık sektörüne genel bir bakış: Sektörel değerlendirme, TSE İç Mekân Tasarımı Standard Dergisi, 51, 589. Erişim adresi: http://www.adjournal.net/articles/112/11214.pdf.
Eğinli M. A. ve Nacaklı, Y. (2020). Uçak bakım eğitimlerinde artırılmış gerçeklik kullanımının değerlendirilmesi. Journal of Aviation, 4(1), 61-78. doi.org/10.30518/jav.738367.
Erbaş, Ç. ve Demirer, V. (2014). Eğitimde artırılmış gerçeklik uygulamaları: Google glass örneği, Journal of Instructional Technologies & Teacher Education, 3 (2), 8-16. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/231319.
Eschen, H., Kötter, T., Rodeck, R., Harnisch, M. ve Schüppstuhl T. (2018). Augmented and Virtual Reality for Inspection and Maintenance Processes in the Aviation Industry. Procedia Manufacturing, 19, 156-163. https://doi.org/10.1016/j.promfg.2018.01.022.
Gaddis, T. (1998). Virtual reality in the school. Virtual reality and education laboratory. East Carolina University.
İçten, T. ve Bal, G. (2021). Askerî alanda artırılmış ve sanal gerçeklik araçlar: Sistemler, zorluklar ve çözümler. Savunma Bilimleri Dergisi, 40. https://doi.org/10.17134/khosbd.1001198.
Kaptan, B. (2013). İç mimarlıkta meslek kuruluşu ve örgütlenme sorunu, İÇMİMAR TMMOB İçmimarlar Odası Resmi Yayını, 31.
Kaptan, B. B. (2001). İç mekânın niteliğini belirleyen öğelerin görsellik kazanmasını sağlayan oluşumlar. Anadolu Sanat Dergisi, 11, 113-130.
Kaptan, B. B. (2003). 20. yüzyıl toplumsal değişimler paralelinde iç mekân tasarımı eğitiminin gelişimi. (Sanatta Yeterlik Tezi), Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Kılıç, O. (2020). İç mekânda doku etkisinin kurgulanmasında tasarımcı yaklaşımlarının incelenmesi. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, 18, 858-867. https://doi.org/10.31590/ejosat.682979.
Kilmer, R. ve Kilmer, W. O. (2012). Designing interiors, wadsworth cengage learning (2rd ed.). Boston: John Wiley & Sons.
Küçükerman Ö. (2014). 1970'de Türk sanatı: İçmimarlık. içinde U. Şumnu, (Ed.). Dosya 2: Türkiye'de İçmimarlık ve İçmimarlar (s.27-30). İstanbul: Ada Matbaacılık.
Massey, A. (2001). Interior design of the 20th century. Singapore: Thames and Hudson. Nonis, D. (2005). 3D virtual learning environments. Ministry of Education, Singapore.
Orhan Özen, S. ve Karaman, K. (2011). Eğitimde gerçekliğe yeni bir bakış: Harmanlanmış ve genişletilmiş gerçeklik. XVI. Türkiye’de İnternet Konferansı’nda sunulan bildiri, İzmir, Türkiye.
Pfeiffer, B. (1991). Frank Lloyd Wright. Nurnberg: Benedikt Taschen.
Pile, J. (2005). A history of interior design. (1rd ed.). London: Laurence King Publishing.
Pile, J. (2013). The history of interior design. Kanada: Wiley Yayınevi.
Piotrowski. C. M. (1989). Professional practice for ınterior designers (1rd ed.). New York: Van Nostrand Reinhold.
Ritsos, P. D., Ritsos, D. P. ve Gougoulis, A. S. (2011, Şubat). Standards for augmented reality: A user experience perspective. 2nd International Workshop on AR Standards sunulan bildiri. Barselona, İspanya.
Riva, G. (1997). Virtual reality in neuro-psycho-physiology (1rd ed.). Amsterdam: IOS Press.
Seçer Kariptaş, F., Eribol, C. ve Çıkırıkçı, B. (2022). Uzaktan eğitimin iç mimarlık proje stüdyolarındaki üretimlere etkileri. Haliç Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 5(1), 25-42. doi.org/10.46373/hafebid.1059982.
Stone, R. J. (1991). Virtual reality and cyberspace: from science fiction to science fact. Information Services and Use, 11, 283-300. Erişim adresi: https://www.learntechlib.org/p/145138/.
Şekerci, C. (2017). Sanal gerçekliğin iç mimarlık eğitimine etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Tate, A. ve Smith, C. R. (1986). Interior design in the 20th Century. New York: Harper And Row Publishers.
Wiederhold, B. K. (2006). The potential for virtual reality to improve health care. The virtual reality medical center. VRMC: The Virtual Reality Medical Center, 1-20.
Yılmaz, M. E. (2017, 11 Aralık). Mimari proje sunumlarında yeni trend: Sanal gerçeklik. Erişim adresi: https://journo.com.tr/mimari-proje-sunumlarinda-yeni-trend-sanal-gerceklik.
Yılmaz R. M. ve Göktaş Y. (2018). Using augmented reality technology in education. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 47(2), 510-537. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/cuefd/issue/40033/376066.
Zafer, D. Z. (2007). Mimari tasarım sürecinde sanal gerçeklik teknolojilerinin etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Eskişehir Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Journal of Interior Design and Academy
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License ile lisanslanmıtır.
